- Αν «με το πιστόλι στον κρόταφο» πρέπει να επιλέξεις αναγκαστικά έναν από τους παρακάτω για πρωθυπουργό της χώρας, ποιός θα ήταν και γιατί;
Ευάγγελος Βενιζέλος, Αντώνης Σαμαράς, Λουκάς Παπαδήμος
Προτιμώ να τραβήξουν την σκανδάλη…
«Ντροπή σου, Γιώργο»
- Αν ερχόταν στο μαγαζί που τραγουδάς ο Γιώργος Παπανδρέου και έπεφτες πάνω του, τι θα του έλεγες;«Ντροπή σου». Όμως δεν θα το έλεγα μόνο στον Παπανδρέου, αλλά σε πάρα πολλούς.
- Διάβασα στο Twitter αυτό που έγραψες για τον Βενιζέλο. Ήσουν πάντα τόσο απορριπτικός για εκείνον ή σε οδήγησε εκεί η θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών;
Δεν είμαι απορριπτικός ως προς τον Βενιζέλο αυτόν καθ’ αυτόν, αλλά ως προς τις διαδικασίες. Είναι, δηλαδή, σαν Χούντα. Λες «θα πάω να ψηφίσω έναν», μου κάνει λίγο «Βασιλεία».
Από κει και πέρα, ο Βενιζέλος με έχει απογοητεύσει πάρα πολύ, θεωρώ ότι είναι από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχει η Ελλάδα.
Αλλά όταν τον βλέπω να έχει «τρελαθεί στην κωλοτούμπα», (υποστήριζε ότι το χαράτσι της ΔΕΗ είναι αντισυνταγματικό και στο τέλος το επέβαλε ο ίδιος, μιλούσε με «πύρινο» λόγο σχετικά με το ότι το Αγγλικό δίκαιο δεν διέπει τις καινούργιες συμβάσεις -για να αποκαλυφθεί ότι όχι μόνο είναι το Αγγλικό δίκαιο που τις διέπει αλλά ότι οποιαδήποτε διαφωνία υπάρχει επ’ αυτών θα λύνεται και στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου-) εμένα, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι μου δείχνουν «επικίνδυνοι» γιατί ακριβώς είναι πάρα πολύ έξυπνοι.
Αντί να χρησιμοποιήσουν την εξυπνάδα τους για το καλό της χώρας, για το καλό αυτών που τους ταΐζουν, το χρησιμοποιούν υστερόβουλα προσπαθώντας να κοροϊδέψουν τον λαό. Αν μη τι άλλο είναι ντροπή. Δεν θέλω να μιλήσω με πιο σκληρά λόγια…
- Πιστεύεις ότι η Βουλή έπρεπε να πει «όχι» στο νέο Μνημόνιο; Και αν γινόταν έτσι, δεν θα χρεοκοπούσαμε;
Η Βουλή έπρεπε να πει «όχι» από το πρώτο Μνημόνιο. Είναι παράλογο και παράδοξο ο τότε πρωθυπουργός, στην προεκλογική περίοδο να ωρύεται εναντίον του ΔΝΤ, λέγοντας ότι καταστρέφει τις παγκόσμιες οικονομίες, και τρεις μήνες μετά, να έχει συνάψει συμφωνία με τον Στρος Καν. Το πρόβλημά μου με τα Μνημόνια είναι οι όροι.
Αν χρεοκοπήσει μια χώρα έχοντας κρατήσει την περιουσία της, θα περάσει μεν δύσκολα μια περίοδο αλλά έχοντας διατηρήσει τα εφόδιά της μπορεί να ορθοποδήσει ξανά. Το να χρεοκοπήσει έχοντας χαρίσει ή έχοντας ξεπουλήσει όλες τις πιθανότητες ανάκαμψης (το χρυσό της, τα πετρέλαιά της, όλες τις πλουτοπαραγωγικές βάσεις της) μετά θα χρεοκοπήσει έτσι κι αλλιώς. Πού θα στηριχθεί για να ξανασηκωθεί;
Μπορούσαμε πριν πάμε σε αυτήν την καταστροφή που λέγεται Μνημόνιο να πούμε στους φίλους μας τους Ευρωπαίους «Παιδιά, αφήστε μας 5 χρόνια να βάλουμε σε τάξη το κράτος μας και μετά βλέπουμε». Κι ό,τι μείνει απ’ τα χρέη μας –αν είναι νόμιμα- να τα ξοφλήσουμε σε 30 – 50 χρόνια.
Τι είναι αυτή η ιστορία τώρα;…
Oλόκληρη η συνέντευξη του Γιάννη Κότσιρα εδώ , στο aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου