του Θόδωρου Λέλεκα
Αν υπάρχει κάτι στο οποίο συμφωνούν ερασιτέχνες οινόφιλοι και επαγγελματίες γευσιγνώστες, αυτό είναι το γεγονός ότι το Ασύρτικο είναι το αδιαφιλονίκητο λευκό αστέρι του Ελληνικού αμπελώνα. Πράγματι, η ποικιλία-σημαία της Σαντορίνης έχει ένα τεράστιο και συνεχώς αυξανόμενο fan club εντός και εκτός Ελλάδος.
Η γεωγραφία έχει τον πρώτο λόγο
Το Ασύρτικο είναι γηγενής ποικιλία της Σαντορίνης και είναι απόλυτα ταυτισμένη με το όμορφο Κυκλαδίτικο νησί. Μεγαλώνει εδώ και αιώνες στο άνυδρο και άγονο ηφαιστειογενές έδαφος του νησιού, στο οποίο ακόμα και η πανδημία της Φυλλοξήρας, η οποία ξεκλήρισε τα αμπέλια του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης στα μέσα του 19ου αιώνα, δεν κατάφερε να επιζήσει. Εκεί το Ασύρτικο μεγαλώνει κάτω από φαινομενικά δυσμενείς συνθήκες, καθώς, εκτός από την ξηρασία, έχει να αντιμετωπίσει κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τον καυτό ήλιο και τους αδίστακτους ανέμους του Αιγαίου.
Για το λόγο αυτό, οι αμπελουργοί του νησιού «δένουν» τα κλαδιά του κάθε κλήματος σε σχήμα καλαθιού, με το φρούτο να ωριμάζει προστατευμένο στο εσωτερικό και κάτω από τη σκιά των φύλλων που καλύπτουν το στόμιό του.
Βασικά χαρακτηριστικά
Το Ασύρτικο δίνει λευκά κρασιά με αρώματα εσπεριδοειδών, αλλά και με έκδηλη μεταλλικότητα που παραπέμπει στο πετρώδες έδαφος της Σαντορίνης. Ίσως όμως το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η εκρηκτική του οξύτητα, που οφείλεται στις πλούσιες ουσίες που παίρνει από τις ρίζες του που φτάνουν σε πολύ μεγάλο βάθος. Χάρη στην οξύτητά του, το κρασί από Ασύρτικο είναι εξαιρετικά φρέσκο και δροσιστικό, με νεύρο και σπιρτάδα. Για τον ίδιο λόγο, ένα καλό κρασί από Ασύρτικο όχι μόνο αντέχει, αλλά εξελίσσεται όμορφα σε βάθος χρόνου, αναδεικνύοντας τον μοναδικό μεταλλικό και ορυκτό χαρακτήρα του.
Εκτός Σαντορίνης, που;
Η δημοτικότητα αλλά και η ανθεκτικότητα του Ασύρτικου το έχουν κάνει περιζήτητο στα περισσότερα μέρη του Ελληνικού οινικού χάρτη. Έτσι, πέρα από τη Σαντορίνη το συναντάμε στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και τη Μακεδονία, μεταξύ άλλων. Σε καθεμία από αυτές τις περιοχές προσαρμόζεται και αποκτά τον δικό του γευστικό και αρωματικό χαρακτήρα, χωρίς όμως να χάνει τα βασικά χαρακτηριστικά του που το κάνουν μοναδικό, δηλαδή τη μεταλλικότητα και την οξύτητά του.
Με το βαρέλι τι γίνεται;
ΠΗΓΗ :in2life.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου