ΟΙ 2 ΑΠΑΤΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ (ΑΡΘΡΟ ΜΑΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ/ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ)

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΥΠΕΣΤΗ  2 ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙΣ

1η ΑΠΑΤΗ : το 1999  εκλάπησαν  περί τα  35 τρισ δραχμές  (100 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΠΕΡΙΠΟΥ)  από επιτήδειους μέσω της απάτης του Χρηματηστηρίου Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ)  και μάλιστα ατιμωριτί!Θυμίζω ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έκανε δηλώσεις για την ανοδική πορεία του Γενικού Δείκτη , όπως και ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου.

           2η ΑΠΑΤΗ : το 2002 , με την καθιέρωση του ευρώ ως νομίσματος της χώρας από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη (ΠΑΣΟΚ) τη στιγμή που η Ελλάδα ήταν τελείως απροετοίμαστη για ένα τόσο επικίνδυνο ενχείρημα .

Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την απάτη του ευρώ :

H Οικονομία κάθε χώρας στηρίζεται σε δύο "πόδια".

Το ένα "πόδι" είναι η ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ( ρύθμιση των κρατικών δαπανών και εσόδων. Κατά συνέπεια, τα δύο βασικά της στοιχεία είναι οι δαπάνες και η φορολογία - με τη φορολογία να αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων. Η δημοσιονομική πολιτική μπορεί να επηρεάσει τη ζήτηση και το επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας, τη διανομή εισοδήματος και τον τρόπο κατανομής των πόρων από την κυβέρνηση).

Το δεύτερο "πόδι" είναι η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (εννοούμε το σύνολο των μέτρων που λαμβάνει το κράτος και επηρεάζει τη ποσότητα του Χρήματος που κυκλοφορεί στην Αγορά.Κύριος φορέας άσκησης της Νομισματικής πολιτικής σε κάθε χώρα είναι η Κεντρική Τράπεζα (Εκδοτική Τράπεζα). Τα κυριότερα μέτρα της Νομισματικής Πολιτικής είναι τα εξής:

• Η πολιτική του προεξοφλητικού επιτοκίου.
• Η πολιτική του ποσοστού ρευστών διαθεσίμων.
• Η πολιτική της Ανοικτής Αγοράς.
• Η έκδοση (τύπωση) νέου χρήματος

Μέσω των παραπάνω μέτρων ρυθμίζονται τα επιτόκια , δηλαδή το κόστος του χρήματος.

Ένα άλλο σημαντικό όπλο της Νομισματικής Πόλιτικής είναι η Υποτίμηση του Νομίσματος.

Όταν το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών μιας χώρας είναι ελλειμματικό θα πρέπει να γίνει υποτίμηση του νομίσματος προκειμένου να καταστούν πιο ανταγωνιστικές οι τιμές των εξαγωγών (φθηνότερα τα Ελληνικά προϊόντα για τους ξένους , φθηνότερη η παραμονή των τουριστών στην Ελλάδα) και να αποθαρρυνθούν οι εισαγωγές (τα εισαγόμενα προϊόντα γίνονται ακριβότερα) .Σύμφωνα με τη θεωρία της υποτίμησης οι επιδράσεις αυτές θα οδηγήσουν σε ισορροπία το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών το οποίο πριν την υποτίμηση ήταν ελλειμματικό.

Η Ελλάδα συμμετέχοντας στη ζώνη του ευρώ και υιοθετώντας το κοινό νόμισμα

•  δεν μπορεί να εκδώσει μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος νέο χρήμα
•  δεν μπορεί να παρέμβει στην αγορά χρήματος ρυθμίζοντας τα επιτόκια
•  δεν μπορεί  να υποτιμήσει το νόμισμα της και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της

Έτσι , από το 2002  πουν έκοψαν το ένα "πόδι" της Ελλάδος η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν ασκείται από την ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ αλλά από την ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.Έτσι η Ελλάδα έμεινε "κουτσή", χωρίς να έχει προλάβει να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα (υψηλό δημόσιο χρέος , ελλείμματα στον προϋπολογισμό, ανταγωνιστικότητα οικονομίας).Τώρα λοιπόν με το ένα πόδι (ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ) προσπαθεί να λύσει τα παραπάνω προβλήματα .Δηλαδή μέσω της μείωσης των μισθών κάνει "εσωτερική υποτίμηση" και μέσω της αύξησης των φόρων (για να μειώσει το έλλειμμα) οδηγεί σε μείωση της κυκλοφορίας - προσφοράς του χρήματος.Αυτά τα μέτρα όμως οδηγούν σε δραματική μείωση της ζήτησης (πτώση του ονομαστικού ΑΕΠ) η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε μαρασμό την αγορά (κλείσιμο μαγαζιών ,απώλεια θέσεων εργασίας , πληρωμή περισσότερων επιδομάτων ανεργίας , μεγαλύτερο έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία , απώλεια δημοσίων εσόδων από ΦΠΑ , φόρο εισοδήματος κλπ).Τελικά το έλλειμμα μειώνεται πολύ λιγότερο από το αναμενόμενο ,ενώ η συνεχής επιβολή φόρων σύμφωνα με την "καμπύλη του Laffer*" μειώνει αντί να αυξήσει τα κρατικά έσοδα.Τέλος το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξάνεται αντί να μειώνεται (ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ : αφού το ΧΡΕΟΣ (αριθμητής) αυξάνεται και το ΑΕΠ (παρονομαστής) μειώνεται  λόγω της ύφεσης στην οποία έχει πέσει η Ελληνική οικονομία .Άρα , το πηλίκο του κλάσματος αυξάνεται) . 

Συμπέρασμα : Για να βγει η οικονομία των ευρωπαϊκών κρατών από την κρίση θα πρέπει να προχωρήσει και στη δημοσιονομική ένωση ώστε τα οι χώρες του ευρωπαϊκού βορρά που επωφελήθηκαν από την νομισματική ένωση να στηρίξουν τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Αλλιώς θα πρέπει να διαλυθεί η ευρωζώνη και κάθε χώρα να γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα.
Στη δημοσιονομική ένωση αναφέρθηκε χαρακτηριστικά και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος δήλωσε :  η ΕΕ χρειάζεται μια «δημοσιονομική ένωση» προκειμένου να ξεπεράσει την παρούσα κρίση χρέους στην ευρωζώνη και να ανακτήσει «την εμπιστοσύνη των χρηματαγορών.

* Στις αρχές του 1970 ο Arthur Laffer έκανε δημοφιλή μια παλιότερη θεωρία που μας δείχνει τα δημόσια έσοδα σε σχέση με την φορολογική κλίμακα. Η θεωρία αυτή σήμερα έχει το όνομα «καμπύλη του Laffer». Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία (που είναι εδραιωμένη ανάμεσα στους οικονομολόγους), το κράτος μπορεί να έχει αύξηση εσόδων καθώς αυξάνει τη φορολογική κλίμακα, αλλά υπάρχει ένα σημείο "T" από όπου εκεί και μετά τα έσοδα θα μειώνονται ανεξάρτητα από την αύξηση στους φορολογικούς συντελεστές. Η θεωρία λέει ότι καθώς αυξάνονται οι φόροι, ολοένα και λιγότερα θα θελήσουν να δουλέψουν και να επιχειρήσουν με αποτέλεσμα, όταν το κράτος φτάσει να φορολογεί το 100% των κερδών, τα έσοδα θα είναι μηδέν.

Ο Ronald Reagan ήταν ο πρώτος που απέδειξε ότι αυτή η θεωρία λειτουργεί. Με την ανάληψη της προεδρίας του, μείωσε τους ανώτατους φορολογικούς συντελεστές από το 70% στο 28% σε 7 χρόνια. Αρχικά, η ανάπτυξη εκτινάχτηκε στο 8.5% τα πρώτα πέντε τρίμηνα, παρέμεινε στο 3.5% για το υπόλοιπο της προεδρίας του.