Έξω η μιζέρια: Ωραίοι ως Έλληνες
Στη γραφή μου της περασμένης Τρίτης για τους «παραδομένους στην κατάθλιψη συμπολίτες μας» η φίλη αναγνώστρια Artemis White μου γράφει: «Σας ερωτώ λοιπόν, εγώ που θέλω να κάνω κάτι, όχι για τον εαυτό μου, αλλά από αγάπη για αυτή τη χώρα, εκτός από την ψήφο μου, για την οποία δεν είμαι τόσο σίγουρη, τι μπορώ να κάνω;».
Θα την ξαφνιάσω αν της αποκαλύψω ότι, μεταξύ μυριάδων άλλων, ένας κορυφαίος επιχειρηματίας, με πλούσιο παρελθόν δημοκρατικών αγώνων, μου είπε πρόσφατα: «Φίλε μου, να είσαι βέβαιος ότι θα κατεβώ και εγώ στο Σύνταγμα μαζί με το λαό αν καταλάβω ότι σήμανε η ώρα της μεγάλης εξέγερσης»…
Που σημαίνει, να γίνουμε όλοι αγωνιστικοί, να μας λογαριάζουν οι κρατούντες, εν ανάγκη να μας τρέμουν, τώρα που ξέρουν ότι η πατρίδα μας κρύβει πλούτο, μεγάλο πλούτο!
Σαν εσένα, φίλη Αρτεμις, σκέπτονται και αισθάνονται οι 99 στους 100 Ελληνες. Και ας λέω εγώ ότι είναι παραδομένοι στη μιζέρια. Οσο αυτή η πατρίδα γεννοβολάει Καβάφηδες και Καζαντζάκηδες και Ελύτηδες και Σεφέρηδες και Ρίτσους και Θεοδωράκηδες, αλλά και Ελληνίδες σαν και του λόγου σου, μη σκιάζεσαι. Τραγούδα μόνο: «Αυτό το χώμα είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ, δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει!»…
Κανείς!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου